11.4.1 Ukupni rashodi po glavi stanovnika za očuvanje, zaštitu i konzervaciju celokupne kulturne i prirodne baštine, prema vrsti finansiranja (privatno ili državno), vrstama baštine (spomenici kulture ili prirodna dobra) i nivou upravlјanja

11.4.1 Ukupni rashodi po glavi stanovnika za očuvanje, zaštitu i konzervaciju celokupne kulturne i prirodne baštine, prema vrsti finansiranja (privatno ili državno), vrstama baštine (spomenici kulture ili prirodna dobra) i nivou upravljanja

11.4.1 Ukupni rashodi po glavi stanovnika za očuvanje, zaštitu i konzervaciju celokupne kulturne i prirodne baštine, prema vrsti finansiranja (privatno ili državno), vrstama baštine (spomenici kulture ili prirodna dobra) i nivou upravljanja (državna, pokrajinska ili lokalna)

11.4 Pojačati napore da se zaštiti i očuva svetska kulturna i prirodna baština

Cilj 11. Učiniti gradove i ljudska naselja inkluzivnim, bezbednim, otpornim i održivim

Ovaj indikator meri ukupno finansiranje iz državnih (centralnih, regionalnih, lokalnih), privatnih izvora (domaćinstva, korporativni, sponzorski i međunarodni izvori) za očuvanje, zaštitu i konzervaciju kulturnog i/ili prirodnog nasleđa za datu godinu po glavi stanovnika.

Kulturno nasleđe obuhvata artefakte, spomenike, grupe objekata i lokalitete, kao i muzeje, koji poseduju različite vrednosti Ovo uključuje simbolički, istorijski, umetnički, estetski, etnološki ili antropološki, naučni i društveni značaj.  Obuhvata materijalno kulturno nasleđe (pokretno, nepokretno i podvodno), kao i nematerijalno kulturno nasleđe (NKN) ugrađeno u kulturno i prirodno nasleđe, artefakte, lokalitete ili spomenike. U ovu definiciju nije uključeno nematerijalno kulturno nasleđe koje se odnosi na druge kulturne domene, kao što su festivali, proslave i slično. Kulturno nasleđe obuhvata i industrijsko nasleđe i pećinske slike. Mešovita baština, koja se odnosi na lokalitete koji sadrže elemente od prirodnog i kulturnog značaja, takođe je deo kulturnog nasleđa. 

Prirodno nasleđe odnosi se na prirodne odlike kao što su: geološke i fiziografske formacije, jasno definisane oblasti koje predstavljaju staništa ugroženih vrsta životinja i biljaka, prirodne lokalitete koji imaju vrednost sa stanovišta nauke, očuvanja ili prirodne lepote. Delimo ga na privatno i javno zaštićena prirodna područja, zoološke vrtove, akvarijume, botaničke bašte, prirodna staništa, morske ekosisteme i akumulacije. 

Konzervacija kulturnog nasleđa odnosi se na mere koje se preduzimaju radi produžetka njegovog trajanja, uz jačanje prenosa značajnih poruka i vrednosti koje ono nosi. U domenu kulturne baštine, cilj konzervacije je očuvanje fizičkih i kulturnih karakteristika objekta, kako bi se osiguralo da njegova vrednost ne bude umanjena i da ostane dostupan budućim generacijama. 

Konzervacija prirodnog nasleđa odnosi se na zaštitu, brigu, upravljanje i održavanje različitih ekosistema, staništa i vrsta divljih životinja, unutar ili van njihovih prirodnih staništa, kako bi se očuvali prirodni uslovi za njihov dugoročni opstanak. 

Cilj očuvanja je sprečavanje oštećenja koje može nastati usled uticaja životne sredine ili slučajnih faktora koji predstavljaju pretnju neposrednoj okolini objekta koji se konzervira. Shodno tome, preventivne metode i mere obično se ne primenjuju direktno, već su osmišljene da kontrolišu mikroklimatske uslove okruženja, s ciljem eliminacije štetnih agenasa ili elemenata koji mogu privremeno ili trajno uticati na propadanje objekta. 

Zaštita predstavlja čin ili proces primene mera osmišljenih da utiču na fizičko stanje dobara tako što ih štite od propadanja, gubitka ili napada, odnosno da ih prekriju ili zaštite od opasnosti ili oštećenja. Kada je reč o zgradama i strukturama, takve mere su obično privremene i predstavljaju uvod u buduće mere očuvanja. U slučaju arheoloških lokaliteta, zaštitne mere mogu biti privremene ili trajne. 

Javna potrošnja odnosi se na troškove za nasleđe koji se finansiraju iz javnih izvora. Javna sredstva obuhvataju resurse državnih, regionalnih i lokalnih vlasti (preuzeto i prilagođeno iz OECD glosara). Troškovi koji nisu direktno povezani sa kulturnim i prirodnim nasleđem, u načelu se ne uključuju. Javna potrošnja na očuvanje, zaštitu i konzervaciju nacionalnog kulturnog i/ili prirodnog nasleđa obuhvata direktnu potrošnju (uključujući subvencije), transfere i indirektnu javnu potrošnju, kao što su poreske olakšice. 

Direktna javna potrošnja obuhvata subvencije, grantove i nagrade. Ona se generalno odnosi na troškove za zaposlene, robu, usluge, kapitalne investicije i druge aktivnosti vezane za nasleđe. 

Transfer je transakcija u kojoj jedna institucionalna jedinica obezbeđuje dobra, uslugu ili imovinu drugoj jedinici, bez dobijanja ikakve direktne protivusluge ili imovine zauzvrat (MMF, 2014). 

Neto međuvladin transfer predstavlja neto prenos sredstava namenjenih aktivnostima u oblasti nasleđa sa jednog na drugi nivo vlasti. 

Indirektna javna potrošnja uključuje poreske olakšice — umanjenje oporezivog dohotka koje proizilazi iz troškova nasleđa koje je podnosilac poreza imao. 

Nacionalni ili federalni nivo obuhvata institucionalne jedinice centralne vlasti i ne-tržišne institucije pod njenom kontrolom. Centralna vlast ima nadležnost nad čitavom teritorijom države i odgovorna je za obezbeđivanje usluga u oblasti nasleđa za dobrobit celokupne zajednice. Takođe, ona može vršiti transfere ka drugim institucionalnim jedinicama, kao i ka drugim nivoima vlasti. 

Regionalni, državni ili pokrajinski nivo predstavlja deo vlasti koji deli političku, fiskalnu i ekonomsku moć sa centralnom vlašću. U federalnim državama, regionalni nivo čine vlade država, dok je u unitarnim državama regionalna vlast poznata kao pokrajinska vlada. Ovaj nivo vlasti obuhvata institucionalne jedinice koje imaju neke funkcije između nacionalnog i lokalnog nivoa. Regionalne vlade obično imaju fiskalnu nadležnost za ubiranje poreza u okviru svoje teritorije, mogućnost delimičnog korišćenja svojih prihoda u skladu sa sopstvenim politikama, kao i pravo da imenuju ili biraju svoje zvaničnike. 

Ako je regionalna jedinica potpuno zavisna od sredstava centralne vlasti i ako centralna vlast određuje ta sredstva, troškovi na regionalnom nivou za statističke svrhe tretiraju se kao deo potrošnje centralne vlasti. 

Lokalni ili opštinski nivo predstavlja javnu administraciju na najnižem administrativnom nivou u okviru državne uprave, kao što su opštine. Lokalni nivo obuhvata jedinice lokalne samouprave, koje čine institucionalne jedinice lokalne vlasti i ne-tržišne institucije pod kontrolom lokalnog nivoa. Lokalne vlasti obično imaju fiskalnu nadležnost za ubiranje poreza na svojoj teritoriji i treba da imaju mogućnost da troše bar deo svojih prihoda u skladu sa sopstvenim politikama, kao i da imenuju ili biraju svoje zvaničnike. 

Ukupna javna potrošnja na nasleđe predstavlja konsolidovanu potrošnju koju ostvaruju nacionalna (federalna), regionalna (državna/pokrajinska) i lokalna vlast. 

Privatna potrošnja na nasleđe odnosi se na privatno finansirano očuvanje, zaštitu i konzervaciju nacionalnog kulturnog i/ili prirodnog nasleđa, i uključuje, ali nije ograničena na: donacije u novcu i/ili naturi, aktivnosti privatnog neprofitnog sektora i sponzorstva. Privatno finansiranje obuhvata donacije fizičkih i pravnih lica, donacije bilateralnih i multilateralnih fondova, kao što je zvanična razvojna pomoć, prihodi od ulaznica, prodaje usluga i dobara fizičkim i pravnim licima, kao i korporativno sponzorstvo. 

Donacija se odnosi na novčane i donacije u naturi koje daje fizičko ili pravno lice. Novčane donacije podrazumevaju dar u novcu, čekovima ili drugim novčanim ekvivalentima. Donacije u naturi obuhvataju robu, usluge ili druga dobra, kao što su materijali. Donacije mogu biti uslovne ili neuslovne. Uslovne donacije su ograničene uslovima koje postavlja donator, dok se neuslovne odnose na poklone bez konkretne namene, koji se daju organizaciji ili instituciji radi ostvarenja njene misije. 

Ukupna potrošnja na nasleđe obuhvata privatnu i javnu potrošnju na konzervaciju, zaštitu i očuvanje nasleđa. Ona uključuje troškove za prirodno i kulturno nasleđe. Prema Međunarodnoj standardnoj industrijskoj klasifikaciji svih ekonomskih delatnosti ukupna potrošnja na nasleđe obuhvata javne i privatne troškove za biblioteke i arhivske aktivnosti, aktivnosti muzeja, rad na istorijskim lokalitetima i zgradama, kao i resurse uložene u aktivnosti botaničkih bašti, zooloških vrtova i prirodnih rezervata. 

Indikator se izračunava deljenjem ukupnog javnog finansiranja u kulturno nasleđe (tj. uključujući plaćene transfere, ali isključujući primljene transfere) od vlade (centralne, regionalne, lokalne) i ukupnog privatnog finansiranja iz domaćinstava, drugih privatnih izvora kao što su donacije, sponzorstva ili međunarodni izvori u datoj godini po broju stanovnika i po faktoru konverzije PKM$.

HCExp per capita   ((∑〖Exp〗_pu+〖Exp〗_pr 〗)/Population)/PPPf 

gde su:

HCExp per capita = Izdaci po stanovniku za kulturno nasleđe u konstantnom PPP$
HC Exp = Troškovi za očuvanje, zaštitu i konzervaciju celokupnog kulturnog i/ili prirodnog nasleđa
Exppu = Zbir javnih rashoda svih nivoa vlasti na očuvanje, zaštitu i konzervaciju kulturnog i/ili prirodnog nasleđa
Exppr = Zbir svih vrsta privatnih troškova za očuvanje, zaštitu i konzervaciju kulturnog i/ili prirodnog nasleđa

PPPf: Paritet kupovne moći = faktor konverzije PKM u $

PPP (pariteti kupovne moći) po konstanti 2017 USD

Nivo upravljanja

Republika Srbija

UNESKO - institut za statistiku

Godišnja

C110401

https://unstats.un.org/sdgs/metadata/files/Metadata-11-04-01.pdf